Een blog aan je knie

  Gisteravond kreeg ik wat last van mijn keel. Met de hoop dat het vandaag beter zou zijn ben ik gaan slapen. Maar helaas, toen ik wakker werd had ik nog steeds erg veel last en volop aan het niezen. Ik ben verkouden! Nou daar gaan we weer, om 8 uur meteen de afd. Opname gebeld. En helaas bij verkoudheid geen operatie dus de operatiedatum is weer verplaatst. Het wordt nu 22 april. Beetje vermoeiend dit. Begint het hele circus weer opnieuw. Fysio verplaatst, Medipoint gebeld want die zouden morgen alles komen bezorgen. Nieuwe neuszalf besteld want die is maar 7 dagen houdbaar. En dan maar hopen dat 22 april toch echt de datum wordt dat de nieuwe knie erin gaat. Kennelijk moest het zo zijn want ik had net alles verplaatst of Marcel kreeg een telefoontje. De oncoloog. Bij de laatste controle 2 weken geleden was alles ok behalve de ijzerwaarde in bloed, die was een paar tienden onder normaal (maar dat is het eigenlijk al sinds de operatie). De oncoloog gaf toen aan dat ze in gesprek zo...

  Vandaag ben ik begonnen met het gebruiken van de wasemulsie en de neuszalf. Het is allemaal niet zo ingewikkeld, maar ik merk wel dat ik er wat nerveus van word. Gebruik ik wel genoeg, doe ik de neuszalf wel diep genoeg? Ik word er een beetje onrustig van. Ook merk ik een smetplek op bij het litteken van mijn keizersnede. Zinkzalf erop en hopen dat dat verder geen problemen gaat geven.  Gelukkig had ik vandaag met Yvonne afgesproken en ook Ivy en Ryan kwamen een aantal uurtjes omdat Mike en Natasje moesten helpen met een verhuizing. Het was super gezellig met Yvonne. Ivy vond het ook erg leuk. In plaats van de hele tijd oma, oma, oma was het nu Yvonne, Yvonne, Yvonne. Uiteindelijk keken er dan nog 2 om, maar het was duidelijk dat ze mij niet bedoelde. Rond een uurtje of vier wordt er aangebeld, het zijn de buren. Ze komen vast een bloemetje brengen. Alvast ter bemoediging voor mij en ook voor Marcel die na zijn staaroperatie van afgelopen woensdag alles weer kleurrijk in zie...

 Ik heb een oproep gemist zie ik op mijn mobiel. Ik zie het nr. en denk het is of De Luwte of wellicht Annatommie? Op de een of andere manier heb ik er toch ook wel rekening mee gehouden dat Annatommie nog een keer belt. Ik luister de voicemail af en ja hoor het is de afd. Opname van Annatommie. Allerlei gedachten schieten door mij heen maar vooral natuurlijk: de datum van de operatie wordt vast gewijzigd. Ik bel terug en inderdaad de dame aan de telefoon laat mij weten dat er een plek vrij is gekomen op 31 maart. Het eerste wat ik denk is: "Oeps dat is volgende week al. En daar gaat Pasen 2021". Zij vraagt of ik dan geopereerd wil worden en ik geef aan dat ik het prima vind (zeg ik dat nou echt?) maar dat ik wel zeker wil weten dat het geen probleem is dat op de dag van operatie het 3,5 week geleden is dat er een kies is getrokken. Ik heb er geen last van, maar er zit wel een groot gat in mijn kaak. We spreken af dat ze contact opneemt met dr. Sollie en dat ze mij zo snel mo...

Vandaag had ik geopereerd moeten worden. De eerste keer dat ik hoorde dat het feest niet doorging was het wel even balen. Maar nu ik er aan gewend ben, vind ik 21 april ook een prima datum :) Vanaf gisteren ook serieus begonnen met de oefeningen die ik van de fysio heb gekregen om de beenspieren aan te sterken. Daarnaast zit ik ook elke dag 15 min. op de hometrainer (elke week 5 minuutjes erbij is de bedoeling). De hometrainer heb ik te leen gehad van werk. Deze staat in de huiskamer dus ik kan het ook niet vergeten. De oefeningen worden gedaan onder het mom better in, better out. Daarnaast kan ik ook nog wel wat kilo's kwijt, dus er wordt ook weer op de calorie inname gelet. Het gevoel omtrent de operatie blijft het zelfde. Ik zie het meest op tegen de revalidatie en ik hoop natuurlijk dat het uiteindelijke resultaat (minder of geen pijn/ongemak) niet al te lang op zich laat wachten. En ik weet dat geduld niet één van mijn deugden is, dat gaat nog wat worden.

Ondanks het feit dat de operatie met 5 weken is uitgesteld krijg ik toch een belletje van de ziekenhuis apotheek om de medicatie voor na de operatie met mij door te nemen: maagbeschermers, naproxen, oxycodon en kort- en langwerkende morfine. Ik moet zeggen ik schrik er een beetje van al die pijnstillers. Hoeveel pijn gaat dit doen? Ik krijg ook nog voor 4 weken fraxiparine. De meneer aan de telefoon heeft mij verteld dat ze mij in het ziekenhuis gaan leren om mijzelf in buik of been te prikken. Nou ik dacht het niet, deze dame gaat zich zelf niet injecteren, no way. Gelukkig hebben we buurman Chris. Hij is basisarts en geeft nog regelmatig botox spuitjes dus als iemand weet hoe hij prikken moet is het wel Chris. Ik heb hem gevraagd of hij dit voor mij wilt doen en hij vindt het geen probleem om mij 4 weken lang elke ochtend te prikken. Ik ben door het telefoontje wel een beetje nerveus geworden. Ik weet niet of het door de pillen komt, of dat het nu door begint te dringen dat het toch...

 Vanochtend meteen met Opname gebeld en verteld wat er afgelopen vrijdag is gebeurd. De dame aan de telefoon moest overleg plegen met haar collega's in Amstelveen en zou mij zsm terugbellen.Een uurtje later werd ik teruggebeld. Ik mag inderdaad niet geopereerd worden. De operatie wordt uitgesteld en er is ook meteen een nieuwe datum gepland: 21 april. Balen zeg! Op de een of andere manier gaat je focus op een gegeven moment toch heel erg naar de operatie datum toe. Maar goed het is wat het is en ik heb het maar te accepteren. Meteen maar weer contact opgenomen met de fysio en met Medipoint dat alles even opgeschort kan worden. Voordeel is nu wel dat ik nu nog redelijk rondloop als Marcel aan zijn oog wordt geholpen op 24 maart. Ik kan ook nog rustig Pasen vieren en Yvonne die eind maart naar Nederland komt omdat het slecht gaat met haar moeder, daar kan ik ook nog gewoon rustig mee op pad. Zo zie je maar weer: elk nadeel heeft zijn voordeel.

Wat een ellende zeg. Sinds afgelopen zondag hevige kiespijn. Op maandag meteen naar de tandarts, maar die zag niets op de foto. Het zou aan mijn tandhalzen kunnen liggen. Goed smeren met tandpasta en mocht het niet over gaan dan kon ik vandaag langskomen voor een wortelkanaalbehandeling. Yippee. En natuurlijk ging het niet over, de pijn werd alleen maar erger. Na 3 kwartier in de tandartsstoel en inmiddels 10 spuiten verder (het bleef pijn doen dus de tandarts spoot ook lekker veel verdoving in de zenuwkanaaltjes, auuuuu) kwam de tandarts erachter dat de kies gebroken was, dus die moest eruit. Om half 11 zat ik in de stoel en om kwart voor 12 was ik klaar en ging huiswaarts met 1 kies minder. Ik weet dat je geen ontsteking of wondjes mag hebben voor de operatie, dus maandag meteen maar even bellen met de afdeling Opname om te horen wat zij zeggen. Hopen tegen beter weten in dat de operatie toch door kan gaan.