Vrijdag douchedag

  Vannacht voor het eerst op mijn rechterzijde gelegen om in slaap te vallen. Normaal lig ik op mijn linkerzijde, dat lukt nog even niet (binnenkant geopereerde knie is dan gevoelig), maar hier ben ik ook al heel blij mij. Zo fijn om even anders in bed te liggen. En ook vannacht geen oxycodon nodig voor de pijnstilling.

Vandaag ga ik weer douchen. De pleister mag niet nat worden dus nu gaat de plastic beenzak die ik van de buren mocht lenen zijn dienst bewijzen. 

Heel charmant, maar het doet wel zijn werk. Mijn been blijft droog. Douchen doe ik deels staande en deels zittend m.b.v Marcel en dat gaat prima.

Na het aankleden mijn oefeningen gedaan, de pleister verwijderd en mijn been weer gekoeld en ondertussen de eerste twee afleveringen gekeken van seizoen 4 van The Handmaid’s tale. 

De wond ziet er nu zo uit, raar gezicht die krammetjes. 

Ik heb ze geteld het zijn er 24. De wond ziet er wel heel rustig uit, met alleen net onder de wond wat rooie plekjes. Oppassen dat dat geen allergie wordt. Ik heb ook wat plekjes op mijn rug, het jeukt als een gek en ik moet er niet aan denken dat ik dat straks ook op mijn scheenbeen heb. Zondagochtend haal ik de nieuwe pleister die we er straks weer op doen af en laat ik de wond in de open lucht verder genezen. 

Lekker 2 broodjes met filet gegeten en daarna weer uit bed en oefeningen gedaan. Ik voel mijn scheenbeen een beetje alsof er een stalen band om zit. Wellicht de blauwe plek die er zit. Toch maar blijven lopen en weer even wat losmaak oefeningen. De twee treetjes naar beneden (of naar boven) gaan over het algemeen prima. Net ging het een beetje wiebelig en dan ben ik de paar keren daarna ook een beetje onzeker. Toch bang om te vallen. Maar dat is een paar keer en als het dan weer goed gaat dan durf ik het ook weer zonder dat Marcel naast mij staat. 

Ik ga rond 13 uur weer het bed in: Dr Phil kijken en ik blijf in bed totdat de fysio langskomt. Ik was natuurlijk net in slaap gevallen toen Chris, de fysio, naast mijn bed stond. Alle oefeningen gaan goed. Met lopen iets rechter lopen en minder kont naar achteren. Ik kom nog niet de hometrainer op (wel er tussen maar omhoog drukken om op het zadel te komen lukt niet. Waar zijn je arm spieren als je ze nodig hebt?) dus daar wachten we mee tot volgende week. De 2 extra oefeningen uit de Caro app moet ik mee stoppen want die vindt Chris nog te vroeg om nu uit te voeren. Dan doet het dus zo’n pijn als gisterochtend en doe je ze ook niet goed. Gewoon zo door blijven gaan en misschien iets meer afwisseling tussen bed en bank (daar was ik vandaag al mee begonnen). Ik ben weer gerustgesteld. Het gaat goed, ik moet niet te snel willen en vanaf een week of 4 ga je echt de grote stappen maken volgens Chris. Volgende week is Chris op vakantie dus dan komt Niels een keer langs. 

Na de fysio een tijdje op de bank gezeten. Het avondeten toch maar weer in bed en daarna een klein stukje buiten gelopen samen met Marcel. Even een frisse neus. Het gaat langzaam, maar het gaat! 

Daarna weer terug naar bed en koelen want ik voel het vocht erin schieten. Om 20.30 uur op de bank gaan zitten. Kost moeite, en niet geheel pijnloos dus maar weer de cool packs eromheen. Uiteindelijk toch de rest van de avond op de bank gezeten. De prik was weer drama. Sodeju wat is dat pijnlijk! Dat ik totaal in de spanning schiet als hij prikt helpt waarschijnlijk ook niet. Chris stelt voor om verdovingszalf aan te schaffen. Ik was zo gespannen dat ik spontaan pijn in mijn been krijg. Opstaan van de bank lukt moeizaam, Marcel moet goed trekken en sjorren. Mijn goede humeur is meteen over en zwaar chagrijnig laat ik mij mijn bed in helpen. Truste!