Yes, de nietjes zijn eruit!

Een spannende dag vandaag, de nietjes gaan eruit! Qua spanning op het been zal het lekker zijn als de nietjes eruit zijn, maar daarvoor moeten ze er eerst nog even uitgehaald worden. Daar zie ik wel een klein beetje tegen op.

Ik werd pas om 8.40 uur wakker. Vannacht van 4.30 tot 5.00 met Nancy in Canada gechat. Binnenkort ook maar weer eens Facetimen.

Vandaag is het ook weer douchedag. Nog 1x met plastic om been douchen. Tijdens het aankleden word ik een beetje licht in mijn hoofd, geen idee waarom 🤷‍♀️ Voorzichtig mijn oefeningen gedaan en weer terug in bed. Op Netflix 2 afleveringen van The Serpent gekeken. 

Om 14.30 verder aangekleed (ik lig en loop het lekkerst zonder broek), schoenen aan en mijzelf weer op de achterbank van de auto geschoven. Om 15 uur had ik de afspraak. Ik durfde niet in de wachtkamer in een stoel te gaan zitten, bang dat ik er niet uitkom. Er zat nog een mevrouw in de wachtkamer. In 5 min. wist ze mij te vertellen dat zij een nieuwe heup had, een nieuwe knie en met Pasen met spoed is opgenomen in het ziekenhuis. Dat zijn de gesprekken waar je vrolijk van wordt 😅

Ik werd opgehaald door een jonge knul. Meteen gemeld dat ik niet van naalden en tangen hou en best wel bang ben. Hij stelde voor om helemaal te gaan liggen op de bank en ik mocht mijn mondkapje af doen zodat ademen wat makkelijker ging.

Hij haalde een tangetje uit een zakje en zei het prikt een beetje, gooi het eruit als het pijn doet maar schop mij niet! Ok, ik zal mijn best doen beste jongen! En idd dat is wat je voelt als de nietjes eruit worden gehaald, het prikt! Af en toe bewoog mijn been een beetje ongecontroleerd en ik heb veel met mijn mondkapje gezwaaid 😂 Er zaten er een paar iets vaster en dat is dan echt even venijnig en volgens mij zei ik ook iets van ‘Sodeju’ (voor mij doen heel beschaafd). Voor de rest werden er veel vragen op mij afgevuurd, een mooie afleidingsmanoeuvre. En toen was het toch weer eerder klaar dan verwacht. De wond ziet er goed uit, er hoeft niets meer op en ik mag douchen. Daarnaast mag ik gaan beginnen met het afbouwen van de Naproxen. 

De fysio die de nietjes eruit haalde zei ook nog dat ik blij moest zijn dat het maar een HKP (halve knie prothese) is. Er worden goede resultaten mee behaald en volgens hem blijft de nieuwe generatie protheses 20-30 jaar zitten. Ik moet zeggen, dat is goed nieuws!  Ik word begeleid naar de afdelingssecretaresse en op 21 juni word er een rontgenfoto gemaakt en zie ik Dr Sollie weer.

Foto voor en na het uithalen van de nietjes:

 

Het voelt meteen minder strak dus dat is wel lekker. Bij thuiskomt even een washandje erover en dan gaat het een beetje bloeden aan de bovenkant. Daar lijkt het nog niet goed dicht te zitten. Ik word natuurlijk meteen weer licht in mijn hoofd, wat een held ben ik ook 😅 En ook veel fantasie: ik zie al een opengescheurde wond voor me als ik straks mijn oefeningen doe. Ik denk dat ik vanavond het oefenen maar even over sla. 

Om 16 uur werd Ivy gebracht, die ging bij onze buren spelen, die hebben nl hun kleindochters Mae en Phoebe te logeren. Rond half 6 komen de meisjes deze kant op. Opa Marcel gaat pannenkoeken bakken. De kinderen aan de picknick tafel. De oudjes aan de eettafel en voor de eerste keer sinds de operatie zit ik ook aan de eettafel.

Het was gezellig. De buurtjes kwamen ook nog even kijken maar wilde geen pannenkoeken. Om 19.30 ging iedereen weer naar huis. Het is dodenherdenking dus om 20 uur netjes 2 min. stilte.

Mijn been schrijnt en door het openingetje aan de bovenkant durf ik geen oefeningen te doen. Nog even 20 min. koelen helpt. We doen er een steriel gaasje op voor de nacht want een dekbed op mijn been is gevoelig. Ik maak me toch een beetje bezorgd om het wondje het zit precies daar waar de knie volop beweegt. Maar even goed in de gaten houden en hopen dat het dicht gaat 🙏🏼